W 1949 zorganizowano pierwsze Mistrzostwa Świata mężczyzn, a w 1952 Mistrzostwa Świata kobiet. Mistrzostwa Europy mężczyzn wprowadzono do kalendarza w 1948, a Mistrzostwa Europy kobiet na starym kontynencie w 1949. Do programu olimpijskiego siatkówka weszła w 1964, podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio.
W Polsce
Do Polski siatkówka trafiła za pośrednictwem YMCA, a pierwszy mecz pokazowy miał miejsce w Warszawie w 1919. Rok później w Łodzi rozegrano turniej drużyn szkolnych. W 1929 w Warszawie rozegrano pierwsze mistrzostwa Polski – w rywalizacji kobiet zwyciężył AZS Warszawa, a wśród mężczyzn YMCA Łódź.
W okresie międzywojennym siatkówka była zrzeszona, razem z paroma innymi dyscyplinami, w Polskim Związku Palanta i Gier Ruchowych (od 1925), w Polskim Związku Gier Ruchowych (od 1926), w Polskim Związku Gier Sportowych (od 1928 – co uznaje się za datę oficjalnych narodzin siatkarskiego związku) i w Polskim Związku Piłki Ręcznej (od 1936).
Polski Związek Piłki Siatkowej (PZPS) jako samodzielny związek sportowy został powołany do życia 30 czerwca 1957, podczas Krajowej Konferencji Sprawozdawczo-Wyborczej Piłki Siatkowej. Głównym partnerem a zarazem sponsorem PZPS jest Polkomtel S.A., który wspiera także Reprezentacje Polski w piłce siatkowej kobiet i mężczyzn.
Zasady gry są ustalone przez FIVB i zawarte są w przepisach gry w piłkę siatkową. Przy okazji większych turniejów, tj. Mistrzostwa Świata czy też Igrzyska Olimpijskie FIVB czasami dokonuje modyfikacji tych przepisów. Tym samym ewoluowały one na przestrzeni lat. Opisane poniżej, zostały wprowadzone w roku 1998 podczas mistrzostw świata w Japonii. Wcześniej m.in. nie było zawodnika libero a punkty mogła zdobyć tylko drużyna po własnym serwisie.
Punkt, set, mecz
Celem gry jest przebicie piłki nad siatką tak, by upadła na polu drużyny przeciwnej lub zmuszenie rywali do popełnienia błędu (np. odbicia piłki w aut). Piłkę można odbijać (nie może być złapana lub rzucana) dowolną częścią ciała. Jeden i ten sam zawodnik nie może odbić piłki dwa razy z rzędu, a drużyna może piłkę odbić co najwyżej trzy razy (nie licząc dotknięcia piłki przez blok), zanim przebije ją na pole przeciwnika.
Piłka przebijana na pole przeciwnika musi przelecieć nad siatką w przestrzeni ograniczonej: od dołu – górną krawędzią siatki, na bokach – przez antenki i ich umowne przedłużenie w górę, od góry – przez sufit.
Punkt przyznaje się za każdą wygraną akcję – tj. wtedy, kiedy piłka upadnie na boisko przeciwników, kiedy przeciwny zespół popełni błąd lub zostanie ukarany karą.
W przeciwieństwie do większości gier zespołowych, czas gry nie jest limitowany. Mecz toczy się aż jedna z drużyn wygra 3 sety (tak więc gra się co najwyżej 5 setów). Piąty set rozgrywany jest obecnie jako tie-break (do 15 punktów). Drużyna wygrywa set, jeśli zdobędzie co najmniej 25 punktów i ma co najmniej 2 punkty przewagi nad przeciwnikiem.
Wymiary boiska i wysokość siatki
Wymiary boiska do gry w piłkę siatkową
Boisko do gry jest prostokątem o wymiarach 18 x 9 m otoczonym strefą wolną o szerokości co najmniej 3 m z każdej strony (na zawodach organizowanych przez FIVB wolna strefa musi mieć co najmniej: 8 m za liniami końcowymi i 5 m za bocznym boiska). Oś linii środkowej dzieli boisko na dwa równe pola o wymiarach 9 x 9 m każde. Na każdej stronie wyznaczone jest pole ataku, ograniczone linią środkową, liniami bocznymi i linią ataku znajdującą się 3 m od osi linii środkowej i wpisaną w pole ataku. Ponadto istnieje pole zagrywki o szerokości 9 m i głębokości równej szerokości wolnej strefy, znajdujące się poza każdą linią końcową.
Boisko przedzielone jest siatką, umieszczoną nad osią linii środkowej. Jej górna krawędź powinna znajdować się na wysokości 2,43 m dla mężczyzn i 2,24 m dla kobiet (dla młodzików 2,35 m i młodziczek 2,15 m). Na dwóch końcach siatki (nad liniami bocznymi) wysokość siatki powinna być taka sama jednak nie może być większa niż 2 cm ponad wysokość przepisową.
Do siatki mocowane są tzw. antenki – pręty wystające 80 cm ponad taśmę górną. Ograniczają strefę przejścia piłki nad siatką. Gdy piłka dotknie antenki traktowane jest to jako aut.
Skład zespołu i jego ustawienie
Porządek rotacji
Mecze siatkówki rozgrywane są przez dwa 6-osobowe zespoły, a łącznie z rezerwowymi jeden zespół może składać się maksymalnie z 12 zawodników, trenera, asystenta trenera, lekarza i masażysty. Podstawowymi pozycjami w siatkówce są: przyjmujący, atakujący, środkowy, rozgrywający i libero. Kapitanem zespołu może zostać jeden z zawodników z wyjątkiem libero i tylko on ma prawo w imieniu drużyny poprosić o wyjaśnienie zastosowanej interpretacji przepisów przez sędziów.
Przed rozpoczęciem każdego seta trener musi przekazać kartkę z ustawieniem początkowym swojego zespołu, co jest niezbędne do kontrolowania porządku rotacji zawodników w czasie gry. Rotacja zawodników następuje wtedy, kiedy zespół odbierający zagrywkę zdobywa prawo do wykonywania zagrywki. Zawodnicy dokonują wtedy zmiany pozycji, przesuwając się o jedną zgodnie z ruchem wskazówek zegara (zawodnik z pozycji 2 przechodzi na pozycję 1, zawodnik z pozycji 1 przechodzi na pozycję 6, itd...)
W momencie uderzenia piłki przez zawodnika zagrywającego, każdy zespół musi znajdować się na własnej połowie boiska, ustawiony zgodnie z porządkiem rotacji (z wyjątkiem zawodnika zagrywającego) – trzej zawodnicy linii ataku wzdłuż siatki (zajmują miejsca: 4 – lewy ataku, 3 – środkowy ataku, 2 – prawy ataku) i trzej z linii obrony (na miejscach: 5 – lewy obrony, 6- środkowy obrony i 1 – prawy obrony). Każdy z zawodników linii obrony musi znajdować się dalej od siatki niż odpowiadający mu zawodnik linii ataku. Po wykonaniu zagrywki zawodnicy mogą zajmować dowolną pozycję na swoim polu gry. W przypadku gdy popełniono błąd ustawienia bądź rotacji, a piłka została już uderzona przez zagrywającego, zespół przegrywa akcję.
Libero
Libero może brać udział jedynie w grze obronnej i nie wolno mu atakować z żadnego miejsca boiska i strefy wolnej, jeżeli w momencie kontaktu z piłką ta ostatnia jest powyżej górnej taśmy siatki. Libero nie może zagrywać, blokować czy podejmować próby bloku.
Zastępowanie zawodników przez libero nie jest zaliczane do zmian regulaminowych. Liczba takich zmian jest nieograniczona, z tym że libero może być zastąpiony tylko na zasadzie zmiany powrotnej, czyli przez zawodnika, którego zastąpił, wchodząc na boisko. Pomiędzy dwiema zmianami z udziałem libero musi być rozegrana akcja.
Libero nie może być kapitanem zespołu. Zawodnik nie może wykonać spełnionego ataku powyżej górnej krawędzi siatki, gdy piłka jest do niego wystawiona palcami sposobem górnym przez libero, znajdującego się w polu ataku lub jego przedłużeniu. W przypadku takiej samej akcji libero, wykonanej spoza pola ataku lub jego przedłużenia, piłka może być atakowana na dowolnej wysokości. Do tego libero gra zawsze na lewej stronie.
W przypadku kontuzji libero, po uzyskaniu zgody sędziego pierwszego, trener lub grający kapitan mogą wyznaczyć jako nowego libero jednego spośród zawodników, nie grających na boisku podczas ponownego wyznaczenia. Kontuzjowany libero nie może powrócić do gry do końca spotkania. Zawodnik wyznaczony jako nowy libero pozostaje zawodnikiem libero do końca spotkania.
Zmiany zawodników
Zespół może w jednym secie dokonać maksimum 6 zmian. Jeden lub więcej zawodników może być zmienionych w tym samym czasie. Zawodnik ustawienia początkowego może opuścić boisko tylko jeden raz w secie i może powrócić na boisko tylko na miejsce w ustawieniu, które zajmował przed opuszczeniem boiska. Zawodnik rezerwowy może wejść na boisko tylko jeden raz w secie na miejsce zawodnika z ustawienia początkowego i może być zmieniony tylko przez tego zawodnika, którego zastąpił.
Jeśli dokonano zmiany nieregulaminowej, a gra została wznowiona zespół jest ukarany przegraniem akcji a zmiana musi być skorygowana. Punkty zdobyte w okresie trwania błędu przez zespół popełniający błąd są anulowane a punkty zdobyte przez przeciwnika zostają zachowane.
2.1 WYSOKOŚĆ SIATKI
2.1.1 Siatka umieszczona jest pionowo nad osią linii środkowej a jej górna krawędź znajduje się na wysokości 2,43 m dla mężczyzn i 2,24 m dla kobiet.
2.1.2 Wysokość siatki mierzona jest na środku pola gry. Na dwóch końcach siatki (nad liniami bocznymi) wysokość siatki musi być taka sama i nie może być większa niż 2 cm ponad wysokość przepisową.
Podczas rozgrywek krajowych wysokość siatki dla juniorek i juniorów jest taka sama jak odpowiednio dla seniorek i seniorów.
Podczas rozgrywek krajowych młodzików wysokość siatki wynosi 2,15 m dla młodziczek i 2,35 m dla młodzików.
2.2 STRUKTURA SIATKI
Siatka wykonana jest w formie kwadratowych czarnych oczek o boku 10 cm. Szerokość siatki wynosi 1 m a długość od 9,5 do 10 m (z 25 do 50 cm po zew. stronach taśm bocznych). (Rysunek 3).
Górna i dolna części siatki obszyta jest po obu stronach białą płócienną taśmą, która tworzy odpowiednio 7 cm i 5 cm krawędź na całej długości. Na każdym końcu taśmy znajduje się otwór do przewleczenia linki służącej do naciągania siatki. Elastyczna linka naciągu wewnątrz taśmy zapewnia przywiązanie siatki do słupków i jej napięcie.
W dolnej części siatki linka przesuwa się wewnątrz oczek. Służy ona do przywiązania siatki do słupków i odpowiedniego napięcia dolnej części siatki.
2.3 TAŚMY BOCZNE
Pionowo nad liniami bocznymi umocowane są do siatki dwie białe taśmy boczne o długości l m i szerokości 5 cm każda. Obie taśmy boczne są częściami składowymi siatki.
2.4 ANTENKI
Antenka jest to elastyczny pręt o długości 1,80 m i średnicy 10 mm wykonany z włókna szklanego lub podobnego materiału.
Dwie antenki zamocowane są na zewnętrznych krawędziach taśm bocznych po przeciwnych stronach siatki (Rysunek 3).
Górna część antenki, wystająca 80 cm ponad siatkę, pomalowana jest w 10 cm szerokości paski o kontrastujących kolorach, zaleca się kolor biały i czerwony.
Antenki traktowane są jako część siatki i ograniczają po bokach przestrzeń przejścia (Rysunek 5 i Przepis 11.1.1).
2.5 SŁUPKI
2.5.1 Słupki podtrzymujące siatkę osadzone są w podłożu w odległości od 0,50 - 1,00 m poza liniami bocznymi (Rysunek 3). Wysokość słupków wynosi 2,55 m i w miarę możliwości powinna być regulowana.
Podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB, słupki podtrzymujące siatkę osadzone są w odległości 1 m, poza liniami bocznymi lub w innej odległości jeśli uzgodniono to z FIVB.
2.5.2 Słupki są zaokrąglone i gładkie, przytwierdzone do podłoża bez linek (odciągów). Wszystkie urządzenia stwarzające niebezpieczeństwo dla zawodników powinny być wyeliminowane.
2.6 WYPOSAŻENIE DODATKOWE
Wyposażenie dodatkowe określone jest w odrębnych przepisach FIVB.
3. PIŁKI
3.1 CHARAKTERYSTYKA
Piłka musi mieć kształt kulisty. Składa się ona z powłoki z miękkiej skóry, naturalnej lub syntetycznej, wewnątrz której znajduje się dętka gumowa lub z innego materiału. Piłka może być jednobarwna i jasna lub kolorowa. Skóra syntetyczna oraz kombinacja kolorów piłek używanych w oficjalnych spotkaniach międzynarodowych musi spełniać standardy FIVB.
Obwód piłki wynosi 65 - 67 cm a jej ciężar 260 - 280 g.
Ciśnienie wewnątrz piłki powinno wynosić 0,30 - 0,325 kg/cm2 (4.26 to
4.61 psi)(294,3 - 318,82 mbar lub hPa).
3.2 PODOBIEŃSTWO PIŁEK
Wszystkie piłki używane w czasie spotkania muszą mieć takie same parametry: obwód, ciężar, ciśnienie, typ, kolor, itd.
Światowe i oficjalne zawody FIVB , mistrzostwa kraju oraz Liga Mistrzów, muszą być rozgrywane piłkami zatwierdzonymi przez FIVB. Stosowanie innych piłek musi być uzgodnione z FIVB.
3.3 UŻYWANIE TRZECH PIŁEK
Podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB używa się trzech piłek. W tym przypadku 6-ciu podających piłki rozmieszczonych jest następująco: po jednym na każdym rogu wolnej strefy i za każdym z sędziów
5. OSOBY PROWADZĄCE ZESPÓŁ
Kapitan i trener odpowiedzialni są za zachowanie i dyscyplinę członków swojego zespołu.
5.1 KAPITAN
5.1.1 PRZED SPOTKANIEM kapitan zespołu podpisuje protokół i reprezentuje swój zespół w losowaniu.
5.1.2 PODCZAS SPOTKANIA kapitan pełni swoją funkcję o ile znajduje się na boisku. W przypadku gdy kapitan nie uczestniczy w grze na boisku, trener lub sam kapitan wyznacza innego grającego zawodnika, z wyjątkiem Libero, do pełnienia funkcji kapitana. Tak wyznaczony kapitan pełni swoją funkcję do czasu, gdy nie zejdzie z boiska w wyniku zmiany, powróci do gry kapitan oznaczony w protokole lub skończy się set.
W czasie, gdy piłka jest poza grą, do rozmowy z sędziami upoważniony jest wyłącznie kapitan.
5.1.2.1 W celu wyjaśnienia, zastosowania lub interpretacji przepisów, może on przekazać sędziemu prośby czy pytania stawiane przez swoich kolegów z zespołu. Jeśli wyjaśnienie nie zadowala go, powinien natychmiast zgłosić sędziemu pierwszemu reklamację z prośbą o wpisanie po zakończeniu spotkania oficjalnego protestu do protokołu zawodów (Przepis 23.2.4).
5.1.2.2 W celu wyrażenia zgody na:
a) zmianę ubioru,
b) sprawdzenie ustawienia zespołów,
c) sprawdzenie powierzchni boiska, sprawdzenie siatki, piłki, itp...
5.1.2.3 W celu uzyskania przerwy regulaminowej lub zmiany zawodników (Przepisy 16.2.1, 
.
5.1.3 PO SPOTKANIU kapitan zespołu:
5.1.3.1 Dziękuje sędziom i podpisuje protokół w celu zatwierdzenia wyniku.
5.1.3.2 Może potwierdzić (kapitan lub zawodnik pełniący funkcję kapitana) w protokole reklamację dotyczącą spraw zgłoszonych sędziemu pierwszemu w trakcie spotkania jako oficjalny protest (Przepis 5.1.2.1).
5.2 TRENER
5.2.1 Podczas spotkania trener spoza boiska kieruje grą swojego zespołu. Trener ustala ustawienie początkowe zespołu, wprowadza zmiany zawodników i bierze przerwy w celu udzielenia zawodnikom instrukcji. Wykonując powyższe funkcje trener zwraca się do sędziego drugiego, który jest jego łącznikiem z komisją sędziowską.
5.2.2 PRZED SPOTKANIEM trener wpisuje lub sprawdza nazwiska i numery swoich zawodników, wpisane do protokołu i podpisuje go.
5.2.3 PODCZAS SPOTKANIA trener:
5.2.3.1 Przed każdym setem wręcza sekretarzowi lub sędziemu drugiemu wypełnioną i podpisaną kartkę (kartki) z ustawieniem zespołu.
5.2.3.2 Siedzi na ławce zespołu najbliżej sekretarza zawodów, może ją jednak chwilowo opuszczać.
5.2.3.3 Prosi o przerwy na odpoczynek i zmianę zawodników.(Przepisy 16.4,
5.2.3.4 Może jak i inni członkowie zespołu udzielać rad grającym zawodnikom. Trener może także udzielać rad stojąc lub chodząc w wolnej strefie naprzeciw swojej ławki od przedłużenia linii ataku, aż do pola rozgrzewki, pod warunkiem, że nie przeszkadza to i nie opóźnia gry.
5.3 ASYSTENT TRENERA
5.3.1 Asystent trenera siedzi na ławce zespołu, bez prawa interweniowania.
5.3.2 W przypadku konieczności opuszczenia zespołu przez trenera, asystent trenera może przejąć jego funkcje, na prośbę kapitana zespołu i za zgodą sędziego pierwszego.
6. ZDOBYCIE PUNKTU, WYGRANIE SETA I WYGRANIE SPOTKANIA
6.1 ZDOBYCIE PUNKTU
6.1.1 Punkt
Zespół zdobywa punkt:
6.1.1.1 po udanym umieszczeniu piłki na boisku przeciwnika
6.1.1.2 kiedy przeciwny zespół popełni błąd
6.1.1.3 kiedy przeciwny zespół / zawodnik zostanie ukarany ostrzeżeniem
6.1.2 Błąd
Zespół popełnia błąd wykonując akcję niezgodną z Przepisami lub naruszając je w inny sposób.
Sędziowie oceniają błąd i określają konsekwencje zgodne z Przepisami
6.1.2.1 Jeśli kolejno popełnione są dwa lub więcej błędów, zaliczany jest tylko pierwszy z nich.
6.1.2.2 Jeśli równocześnie popełnione są dwa lub więcej błędów przez przeciwne zespoły, odgwizdywany jest OBUSTRONNY BŁĄD i akcja jest powtarzana.
6.1.3 Konsekwencje wygrania akcji
Akcja jest sekwencją odbić od momentu uderzenia piłki przez zagrywającego do momentu, gdy piłka jest poza grą.
6.1.3.1 Jeśli zagrywający zespół wygra akcję, zdobywa punkt i zagrywa dalej.
6.1.3.2 Jeśli odbierający zespół wygra akcję, zdobywa punkt i wykonuje następną zagrywkę.
6.2 WYGRANIE SETA
Seta (z wyjątkiem seta decydującego - 5-tego) wygrywa zespół, który pierwszy uzyska 25 punktów z różnicą minimum dwóch punktów.
W przypadku równości 24:24, gra jest kontynuowana aż do uzyskania różnicy dwóch punktów (26-24; 27-25; ...).
6.3 WYGRANIE SPOTKANIA
6.3.1 Spotkanie wygrywa zespół, który wygra trzy sety.
6.3.2 W przypadku równości wygranych setów 2:2, decydującego seta (5-tego) wygrywa zespół, który pierwszy uzyska 15 punktów z różnicą mnimum dwóch punktów. W przypadku równości 14:14, gra jest kontynuowana aż do uzyskania różnicy dwóch punktów (16-14; 17-15; ...).
6.4 WALKOWER, ZESPÓŁ ZDEKOMPLETOWANY
6.4.1 Jeżeli zespół odmówi gry pomimo wezwania sędziego, przegrywa spotkanie wynikiem 0:3 i 0:25 w każdym secie.
6.4.2 Zespół, który nie stawi się na boisku w wyznaczonym terminie bez podania właściwych powodów, przegrywa spotkanie walkowerem z wynikiem wymienionym w Przepisie 6.4.1.
6.4.3 Zespół ZDEKOMPLETOWANY w secie czy spotkaniu (Przepis 7.3.1.1) przegrywa seta lub spotkanie, Zespołowi przeciwnemu dopisuje się punkty brakujące do wygrania seta lub spotkania. Zespół zdekompletowany zachowuje zdobyte punkty i wygrane sety.
9. SYTUACJE W GRZE
9.1 PIŁKA W GRZE
Akcja rozpoczyna się w momencie uderzenia piłki przez zawodnika zagrywającego, po zezwoleniu sędziego pierwszego na wykonanie zagrywki.
9.2 PIŁKA POZA GRĄ
Akcja jest zakończona w momencie popełnienia błędu, który został odgwizdany przez jednego z sędziów. W przypadku nie wystąpienia błędu akcja jest zakończona w momencie gwizdka sędziego.
9.3 PIŁKA W BOISKU
Piłka jest w boisku, kiedy dotyka powierzchni boiska, włączając w to linie ograniczające boisko (Przepis 1.3.2).
9.4 PIŁKA AUTOWA
Piłka jest autowa jeżeli:
9.4.1 Część piłki dotykająca podłoża jest całkowicie poza liniami ograniczającymi boisko.
9.4.2 Dotknie przedmiotu poza boiskiem, sufitu lub osoby nie uczestniczącej w grze.
9.4.3 Dotknie antenki, linek, słupków lub siatki poza taśmami bocznymi.
9.4.4 Przekroczy całkowicie lub częściowo płaszczyznę pionową siatki poza przestrzenią przejścia, z wyjątkiem sytuacji z Przepisu 11.1.2.
9.4.5. Przekroczy całkowicie płaszczyznę pionową pod siatką (Przepis 11.1 i Rysunek 5).
10. ODBICIE PIŁKI
Każdy zespół musi grać na własnym polu gry i we własnej przestrzeni (z wyjątkiem Przepisu 11.1.2). Piłka może być również odbijana poza strefą wolną.
10.1 ODBICIA PIŁKI PRZEZ ZESPÓŁ
Każdy zespół ma prawo do maksimum trzech odbić piłki (plus dotknięcie piłki przez blok - Przepis 15.4.1) w celu przebicia jej nad siatką na stronę przeciwnika. Jeśli nastąpi więcej odbić zespół popełnia błąd "CZTERY ODBICIA ".
Pod pojęciem "odbicie piłki przez zespół" rozumie się nie tylko odbicie zamierzone, ale również niezamierzony kontakt z piłką.
10.1.1 KOLEJNE ODBICIA PIŁKI
Ten sam zawodnik nie może odbić piłki kolejno dwa razy (z wyjątkiem Przepisu 10.2.3, 15.2. i 15.4.2).
10.1.2 JEDNOCZESNE ODBICIA PIŁKI
Dwóch lub więcej zawodników może odbić piłkę w tym samym czasie.
10.1.2.1 Jeżeli dwóch (trzech) zawodników tego samego zespołu odbije piłkę jednocześnie, liczą się dwa (trzy) odbicia (z wyjątkiem bloku). Jeśli piłkę odbije jeden zawodnik z dwóch (trzech) stykających się, zaliczone jest jedno odbicie piłki. Zderzenie zawodników próbujących sięgnąć po piłkę nie jest błędem.
10.1.2.2 Jeśli zawodnicy przeciwnych zespołów jednocześnie uderzą piłkę znajdującą się nad siatką i piłka pozostanie w grze, zespół, na którego stronę przeleci piłka, ma prawo do trzech kolejnych odbić. Jeżeli po takiej akcji piłka spadnie poza boiskiem po stronie jednego z zespołów, błąd popełnia zespół przeciwny.
10.1.2.3 Jeżeli dwaj zawodnicy zespołów przeciwnych dotkną jednocześnie piłkę, co spowoduje jej PRZETRZYMANIE (Przepis 10.2.2), popełniają BŁĄD OBUSTRONNY (Przepis 6.1.1.2) i akcja jest powtórzona.
10.1.3 ODBICIE Z POMOCĄ
Wewnątrz pola gry zawodnikowi nie wolno korzystać z pomocy partnera lub dowolnego przedmiotu w celu dosięgnięcia piłki. Jednakże zawodnik znajdujący się w sytuacji, w której może popełnić błąd (dotknięcie siatki, przekroczenie linii środkowej itd.), może być zatrzymany przez partnera.
10.2 CHARAKTERYSTYKA ODBICIA PIŁKI
10.2.1 Piłka może dotykać każdej części ciała.
10.2.2 Piłka musi być odbita, nie może być złapana lub rzucana. Może ona odbić się w dowolnym kierunku.
10.2.3 Piłka może być odbita kilkoma częściami ciała pod warunkiem, że odbicia nastąpią jednocześnie.
Wyjątki:
10.2.3.1 W bloku mogą nastąpić po sobie kolejne odbicia (Przepis 15.2) wykonane przez jednego lub kilku zawodników, o ile wykonane zostały w jednej akcji.
10.2.3.2 Przy pierwszym odbiciu piłki przez zespół (Przepis 10.1 i 15.4.1), piłka może być dotknięta kolejno kilkoma częściami ciała, pod warunkiem, że kontakt z piłką ma miejsce w jednej akcji.
10.3 BŁĘDY ODBICIA PIŁKI
10.3.1 CZTERY ODBICIA: zespół wykona cztery odbicia zanim przebije piłkę na stronę przeciwnika (Przepis 10.1).
10.3.2 ODBICIE Z POMOCĄ: zawodnik korzysta z pomocy partnera lub dowolnego przedmiotu w celu dosięgnięcia piłki wewnątrz pola gry (Przepis 10.1.3).
10.3.3. PIŁKA RZUCONA: piłka nie została odbita, lecz złapana lub rzucona (Przepis 10.2.2).
10.3.4 PODWÓJNE ODBICIE: zawodnik odbija piłkę dwa razy bezpośrednio po sobie, lub piłka dotyka po kolei kilku części jego ciała (Przepis 10.2.3).
19. PRZERWY MIĘDZY SETAMI I ZMIANA STRON BOISKA
19.1 PRZERWY MIĘDZY SETAMI
Wszystkie przerwy między setami trwają po trzy minuty każda. Przerwy przeznaczone są na zmianę stron i wpisanie ustawienia do protokołu.
Przerwa pomiędzy drugim i trzecim setem może być wydłużona do 10 minut, przez kompetentną komisję na życzenie organizatora zawodów.
19.2 ZMIANA STRON BOISKA
19.2.1 Po zakończeniu każdego seta zespoły zmieniają strony boiska z wyjątkiem seta decydującego (Przepis 7.1). Pozostali członkowie zespołu zajmują miejsca na ławce po stronie swojego zespołu.
19.2.2 W secie decydującym, kiedy prowadzący zespół zdobędzie 8 punktów, zespoły bez opóźnienia zmienią strony boiska, a ustawienie zawodników pozostaje bez zmian. Jeżeli zmiana stron boiska nie zostanie dokonana po zdobyciu ośmiu punktów przez prowadzący zespół, musi ona nastąpić w chwili zauważenia tego błędu. Wynik w momencie takiej zmiany jest zachowany.
23. KOMISJA SĘDZIOWSKA I SPOSÓB SĘDZIOWANIA
23.1 SKŁAD KOMISJI SĘDZIOWSKIEJ
Komisja sędziowska składa się z:
- sędziego pierwszego,
- sędziego drugiego,
- sekretarza zawodów,
- czterech (dwóch) sędziów liniowych.
Rozmieszczenie komisji sędziowskiej pokazane jest na Rysunku 10.
Podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB w skład komisji wchodzi także asystent sekretarza.
23.2 SPOSÓB SĘDZIOWANIA
23.2.1 Jedynie sędzia pierwszy i sędzia drugi mogą używać gwizdka podczas spotkania:
23.2.1.1 Sędzia pierwszy gwizdkiem daje sygnał na wykonanie zagrywki rozpoczynającej akcję.
23.2.1.2 Sędzia pierwszy i sędzia drugi używają gwizdka na zakończenie akcji pod warunkiem, że są pewni, iż błąd został popełniony i znają jego rodzaj.
23.2.2 Sędziowie mogą używać gwizdka w czasie, gdy piłka jest poza grą, dla wskazania, że zgadzają się lub nie z prośbą zespołu.
23.2.3 Bezpośrednio po użyciu gwizdka na zakończenie akcji sędziowie muszą wskazać używając oficjalnej sygnalizacji (Przepis 27.1):
23.2.3.1 Jeśli błąd jest odgwizdany przez sędziego pierwszego, wskazuje on:
a) zespół, który będzie zagrywał,
b) rodzaj błędu,
c) zawodnika, który popełnił błąd (jeśli to konieczne).
Sędzia drugi powtarza sygnalizację za sędzią pierwszym.
23.2.3.2 Jeśli błąd jest odgwizdany przez sędziego drugiego, wskazuje on:
a) rodzaj błędu;
b) zawodnika, który popełnił błąd (jeśli to konieczne );
c) zespół, który wygrał akcję, w ślad za sędzią pierwszym.
W tym przypadku sędzia pierwszy nie pokazuje rodzaju błędu oraz zawodnika, który popełnił błąd, tylko zespół, który będzie zagrywał.
23.2.3.3 W przypadku błędu obustronnego obaj sędziowie wskazują:
a) rodzaj błędu;
b) zawodników, którzy popełnili błąd (jeśli konieczne);
c) zespół, który będzie zagrywał, zgodnie ze wskazaniem sędziego pierwszego.
28. OFICJALNA SYGNALIZACJA
28.1 OFICJALNA SYGNALIZACJA SĘDZIÓW (Rysunek 11)
Sędziowie muszą stosować oficjalną sygnalizację w celu pokazania rodzaju popełnionego błędu lub przyczyny przerwania gry. Sygnał musi być utrzymany przez moment. Jeśli wykonywany jest jedną ręką, to po stronie zespołu popełniającego błąd względnie zgłaszającego prośbę.
28.2 OFICJALNA SYGNALIZACJA SĘDZIÓW LINIOWYCH (Rysunek 12)
Sędziowie liniowi stosując sygnalizację oficjalną chorągiewkami muszą wskazywać rodzaj popełnianego błędu i utrzymać sygnał przez moment.
.
